Bezoek aan Kasambya Prison

Collega's!

Vorige week dinsdag (4/3/08) heb ik de gevangenis in Kasambya bezocht! We waren te gast bij Father Jjumba (parochiepriester van Kasambya) en hij had een bezoek voor ons geregeld (lees: hij had de gedetineerden bezoekers en een muziekinstallatie beloofd). Toen we aan de gevangenispoort aankwamen, gingen de deuren onmiddellijk open. Geen metaaldetectie, geen paspoortcontrole, GSM's of rugzakken mochten we rustig bijhouden. Tussen de tralies door zag ik de gedetineerden in fluo gele pakjes samentroepen op de koer. Toen we naar het centrum van de gevangenis werden geloodst, begon iedereen te klappen. De directeur heette ons welkom en schetste een beetje de geschiedenis van de gevangenis. Daarna gaf hij het woord aan ons. Ine vertelde waarom we in Oeganda waren en ik vertelde over mijn werk en onze gevangenis. Het was muisstil. Een oudere man, ook gedetineerd, vertaalde mijn Engels in het Luganda. Ik wist echt niet goed of de mannen begrepen waar ik het over had. Na mijn 'speech' heb ik gevraagd of er vragen waren. Amaai, dat duurde niet lang. Er kwam vanalles! Over het feit dat ze bijna geen contact hebben met hun familie, dat ze niet terug hun job bij de overheid kunnen innemen, dat het heel lang duurt vooraleer ze een proces krijgen (er stond in de krant dat er in de gevangenis in Kampala mensen vast zitten die reeds 7 jaar wachten op hun proces!!!!!!!!!), hoe ze contact moeten houden met hun kinderen enz. ... Het werd een zeer interessant gesprek en ik voelde het kriebelen om alles JWW'ers en PSD'ers hier aan het werk te zetten. Na de vragenronde, las een gedetineerde man een brief voor. Ze hadden die met alle gevangenen opgemaakt. Ik viel bijna achterover wat er gezegd werd... In naam van alle gevangenen werd er aan ons gevraagd of er geen oplossing of centen konden komen voor volgende zaken...

- een publieke telefoon zodat familie kon worden ingelicht van de detentie want vele families zijn niet op de hoogte

- matten voor iedereen want heel veel mensen slapen gewoon op de grond

- medicatie (de overheid voorziet hier niet in en heel veel mensen moeten hun Aidsremmers innemen maar die zijn niet voor handen ; stopzetting van de behandeling is echt niet goed)

- medische zorg bij malaria, luizen en schurft

- lakens

- stromend water (kan je je voorstellen dat je met 300 opgesloten zit en er geen stromend water voor handen is?!!!)

- reclassering (na het uitzitten van hun jaren, gaat de poort open en stap je naar huis)

Nadien kregen we een rondleiding. Ik zag de slaapzalen waar bijna 100 mannen opeen gepakt zaten. Het deed me denken aan de beelden in Schindlers' list. De voorraadkamer zit vol ratten waardoor heel veel voedsel verdwijnt. Bovendien wordt voedsel niet systematisch voorzien door de overheid dus moeten de gedetineerden zelf vanalles planten. Tijdens de rondleiding begon het heel hard te regenen en is er van 'muziek op de wandeling' niet veel in huis gekomen. Father Jjumba beloofde dat hij terug zou komen. Ine en ik zijn vertrokken met een knoop in onze maag en berekeningen in ons hoofd... hoeveel zouden 300 matten kosten en 300 lakens en ...

Hilde.