Voor Belle en Steven

Hello luitjes! Welkom terug in Belgie! Ik heb het momenteel heel erg druk (je kent me he :-)

Kan ik daarom een date met jullie versieren einde juli 2008? Ik zou jullie willen vragen om ondertussen bovenstaand voorbeeld nog niet concreet op te volgen. Het kan misschien wel dienen als voorbeeld? Ine en ik waren getuige van de eeuwige trouwbeloftes van deze (jonge) dame, Fiona, en haar (oude) heer, Quasimodo. Veel liefs! Hilde x.

Muizenissen

Hallo allemaal!
Vorig weekend bij de broeders, dit weekend in Mbarara. Maar eerst een weekoverzichtje. Er was hier donderdag een prachtige volle maan, zo straf schijnen!! We hopen die binnenkort eens op onzen blog te zetten!Vrijdag zijn we naar een seminarie school geweest. De kinderen (lees jongens) kunnen daar naar school vanaf hun 10de. Ze krijgen er algemene vakken, maar er wordt vooral nadruk gelegd op het christelijke geloof! Ze hopen daar zoveel mogelijk pastoors, broeders en consoorten af te leveren. 'Gelukkig' wordt het voor de meeste jongens toch een gewoon leven. Niets tegen de geestelijken, maar trop is trop he, laat de vrouwen ook wat! 's Avonds zijn we naar ' the Bourne ultimatum' gaan kijken. Schone film, naar ons idee en schone meneertjes die acteurs! Zaterdag zijn we heel vroeg vertrokken naar Kampala. Tegen dat het 08.00u was zaten we op de Swift Safari bus naar Mbarara. En het was wel ne 'swift' rit. Hij ging heel goed vooruit en we werden van voor naar achter en onder naar boven geschud! Die wegen zijn hier echt niet te doen. Ze zien er redelijk gewoon uit, maar niets is minder waar... Nu begrijpen we pas goed waarom iedereen hier van die mastodonte konten heeft, ze dienen gewoon als schokdemper! Helse, hobbelende uren later aangekomen in het prachtige Mbarara. Heuvelachtig gebied, helemaal in het groen. We waren daar om het kamp nog wat voor te bereiden (dat mag wel, een maand voor datum) en zijn er dus direct ingevlogen met een vergadering! Hupsa, direct in actie, die rit heeft sommige dan toch goed gedaan!? Maar niets is minder waar, want die vergadering van 2 uur was het enige noemenswaardige wat we die dag gedaan hebben. We hebben in de vooravond ook een bezoek gebracht aan radio Maria! We gingen een oproep doen voor het kamp, maar dat kon maar op zondagavond en moest in de plaatselijke taal. Dus dat hebben wij niet gedaan. Maar we hebben wel even mogen piepen in de studio's.'s Avonds in het hotel hebben Hilde en ik rummy cup gespeeld met de serveerster van het hotel, aperitiefke gedronken, een appelsien, 2 snoepen en een zak nootjes gekocht en vervolgens genuttigd in het hotel. Dit alles onder begeleiding van Ugandese muziek met bijhorende clipjes. En wij maar geintereseerd luisteren naar de plaatselijke DJ, die een hele uitleg had bij die clipjes,... Zondag, kerkdag... of wat had je gedacht. Hilde begint er al serieuse nonnentrekken van te krijgen, maar een beetje schunnige praat houdt haar op de been! We hebben 2 diensten bijgewoond asjeblief! Allez, anderhalve. Een halve dienst voor de kinderen en een volle andere. Ze waren gelukkig niet zo lang, 1.5 uur (die tweede). In het begin van de 2de dienst kwam een meneer ons zeggen dat we niet met ons benen over elkaar mochten zitten! Echt genant, we zaten namelijk naast het altaar en iedereen keek dus naar ons!! Later tijdens de mis hebben we ons ook moeten voorstellen, jongens toch! In de namiddag naar de kampplaats geweest, PRACHTIG !!! Echt sjiek, op een heuvel/berg met super uitzichten aan alle kanten! We zien dat kamp super goed zitten! Voor de plaats dan toch.'s Avonds weer de hobbelende weg naar huis, waar we tegen 23.00u aankwamen. Maandag was, zoals gewoonlijk, kuisdag. We hebben ons ook een natuurvriendelijk fornuis aangeschaft. Het is er een met 2 platen die werkt op een gel ipv kerozine. 'k Moet zeggen dat we er vreet content van zijn! 's Avonds zat ik op mijn gemak mijn dagboek te schrijven, tot ik Hilde plots hoorde vloeken van jewelste. Ik schrok mij een ongeluk en snelde de keuken in om te kijken wie vermoord werd. Hilde stond tegen de muur en wees naar boven op de kast, richting ons vers brood. Een kleine, bruine muis zat vanuit de broodzak naar Hilde te staren! Daarop snelde Hilde naar buiten en riep de hele straat bijeen. Of iemand ons asjeblief kon helpen om de muis te vangen!!! Onze huisbaas was bij de buren en kwam ons redden. Natuurlijk was die muis al niet meer te bespeuren! Ondertussen stond ik in de gang, op veilige afstand van de kast, te wachten. Je weet maar nooit dat dat beest plots in mijn nek zou gesprongen hebben en een stuk uit mijn oor zou bijten! Stoer als we zijn hebben we dan maar de muizenval gezet en wijselijk uit de keuken gebleven. Een paar uur later horen we een knal, BINGO!! We hadden ze. Gelukkig was Ben al thuis om die draak van een muis buiten te gooien, nadat hij eerst gefasineerd had staan kijken hoe die muizenval nu precies werkte en wat voor een doodstrijd die muis dan moet leveren! Vandaag zijn we de aanvraag gaan doen voor ons Rwandees visum. We vertrekken zondag voor anderhalve week. Ik weet niet of ik nog aan de pc raak voor we vertrekken, maar ik probeer wel nog eens. Anders zal het zijn tot we terug zijn van op reis... Dikke kussen! Ine-x-
PS: Wanneer wordt het uur verzet bij jullie?

Met enige trots... Sint-Kizito en Kabojja

De jongens van Kabojja tijdens onze verwelkoming. Die drums zijn echt de max! Ondertussen is ons groepje aangegroeid tot exact 100 leden (de laatste zondag hadden we een schattenjacht voorbereid: 10 groepjes van 10 gastjes, super!!!!).

De meiden van St.-Kizito moeten nog vaak gniffelen als we eraan komen maar om te poseren zijn ze er als de kippen bij! We zijn vorige week gestart met een groepje van 25. Morgen gaan we opnieuw langs en we zijn in blijde verwachting :-) ...

Party on, party on, party on

Nu we eindelijk foto's kunnen downloaden, gooien we ze er maar allemaal op! Deze dateren nog van eind september. Ine en ik zijn toen een fair trade gaan bezoeken (een soort van jaarbeurs in de expohallen van Kampala). Je weet wel, die dag toen Ine naar het toilet moest en een ongeduldige vrouw gewoon te midden de rij wachtenden aan het plassen is gegaan.Om deze giller door te spoelen, zijn we nog enen gaan drinken in de biertent. Rond een uur of 9 is daar een feestje losgebarsten. Na een half uurtje shaken en kontdraaien kon ik de vele lijven tegen dat van mij niet meer aan en ben ik achter een stoel gesprongen om van daaruit lichaamsdeelloos verder te dansen. Ine is zich blijven smijten te midden bovenstaande dames en heren. Nadien is ze 1 week door nachtelijke telefoontjes en smsjes achtervolgd geweest. Te gek!

Our house in the middle of our street

Hier een foto van onze buurjongen. Achter hem kan je een glimp van ons huisje (groen) zien! 't Is er heerlijk wonen: rustig, fijne buren, niet te groot en niet te klein maar vooral gezellig!

Onze badkamer

Hier een kiekje van onze badkamer. Sinds gisteren kunnen we het toilet niet meer gebruiken omdat de buis in de straat doorgeknakt is en het materiaal niet meer tot in de grote kakpot raakt... We gaan nu buiten in een latrine tussen de mais. Romantisch zeg!

Stikkie Stik... real business

De bestellingen voor Stikkie Stik gaan vlot! Eigenlijk te vlot want de fabrikant kan de bestellingen niet aan. De levering wordt daarom opgeschoven naar het einde van juli 2008.

Ugandees vindt mzungu?

Dit is een bijzonder belangrijk bericht aan alle gegadigden. We zullen het hier niet lang meer volhouden als singles. Het is van uiterst groot belang dat als je je leven had voorgesteld met een van ons (zeer begrijpbaar) dat je het toch laat weten. We doen ons uiterste best om de aanzoeken nog 2 weken onbeantwoord te laten van alle schone, zwarte mannen hier. Alvast een dikke kus ter aanmoediging

Hilde en Ine

-x-

Sterven in Oeganda

Na het dodelijk accident van zaterdag, hebben we ons oor eens te luisteren gelegd... Hoe worden mensen hier begraven? Als iemand buitenshuis sterft, wordt een persoonsbeschrijving afgeroepen op de radio omdat mensen heel vaak geen identiteitskaart bij zich hebben. Luisteraars die hun zoon, dochter of partner in de beschrijving herkennen, kunnen het lichaam afhalen in het dichtstbijzijnde ziekenhuis. De dag erna volgt er een begrafenismis van een aantal uren en daarna wordt de persoon begraven.

de living

Dit is onze living. Heb asjeblief aandacht voor de prachtige design televisiekast. We hebben hier al veel prettige uren beleefd tijdens het volgen van onze favoriete soap: you are mine!

de keuken

Hier heb je dan onze design keuken. Let wel, bij te veel hevigheid in de keuken, springen de kakkerlakken in het rond en bij nog meer hevigheid, valt de kast uit elkaar! En dan is er ook onze ultra moderne kookstoof.

Een weekendje met de brothers

Hallo allemaal!
Hier ben ik weer met een verslagje. Het is van vorige week maandag geleden en ik moet alweer even denken wat er allemaal is gebeurd. We hebben verschillende pogingen ondernomen om foto`s ergens op het internet te krijgen. Dat is nog niet gelukt maar straks proberen we verder. Ik hou jullie zeker op de hoogte! Woensdag hebben we een nieuwe groep bezocht in een school, St.- Kizito. Daar gaan we iedere woensdag een uurtje chiro gaan geven. Het is een groep van 25 meisjes, waarvan 3 jongens. We zien het helemaal zitten, vooral omdat dit eens een kleiner groepje is. We zaten daar op dezelfde weg als waar `le Chateau` is (je weet wel, een Belgische restaurant) en we hebben daar een patisserie en een slager ontdekt. Man man man, wat een feest. In de patisserie kun je de heerlijkste taartjes kopen en die slager is er een zoals bij ons (Hilde sloeg onmiddellijk enkele meter droge worst in)! De plaatselijke slagers hier zijn gewoon een kotje met hompen vlees met 1000 vliegen op die al liggen voor te bakken in de 'flakke zon'!!! Maar in de echte slagerij ligt er zelfs BBQ vlees. Als we een BBQ hadden zou dat wel heel fijn geweest zijn! Ze zien ons daar in ieder geval terug! Terug naar St.-Kizito. In die school had er een meisje een bloedneus. Jimmy zei dat ze moest gaan platliggen op haar rug!! Hilde en ik zijn direct tussen gekomen en haar laten recht zitten. Ik heb haar gehopen met haar bloedneus en Hilde ging koud water halen. Jimmy zei tegen de anderen dat ze geluk hadden om een EHBO interventie live te zien! Al een geluk dat we er waren of dat meisje had de helft van haar bloed opgedronken en alle kinderen zouden mensen met bloedneuzen plat op de grond laten liggen... :-) Donderdag moesten we weer op bezoek in een andere school. We zijn daar ongelofelijk goed ontvangen! Dat was een groep die zeer goed georganiseerd was en die een goede leidster had. Dat was eens de moeite om op bezoek bij te gaan. De andere ook, maar dat is meestal een chaos. Die zeggen 100 keer 'you are welkom' en hopen dat de rest vanzelf gaat. Vrijdag hadden we een gesprek met Frans van Broederlijk Delen. Alles is goed verlopen, het was een aangenaam gesprek. De vergadering daarentegen... chaotic! Daarna zijn we naar de shoprite geweest, het groot warenhuis waar we 1 keer per maand gaan winkelen. Zalig is dat! We zijn net 2 kinderen die uit de hele winkel dingen mogen kiezen. We lagen weer aan een gigantisch bedrag, maar van deze keer waren we voorbereid. Al hadden we weer maar net genoeg...We hebben onszelf eens goed verwend en een fles rode wijn (5 euro ofte 10 000 Shillings) gekocht en een shipke, dat was aperitieven geblazen bij thuiskomst!! Zaterdagmorgen zijn we heel vroeg en in de gietende regen naar de broeders vertrokken om te gaan picknicken bij het Victoriameer. Tegen dat we naar buiten gingen hadden we het ons al ferm beklaagd! Om 6.00u opstaan om er om 9.00u te zijn en gieten en gieten,...Nu ja, ze verwachtten ons dus zijn we maar vertrokken. Ook omdat we hoopten dat het goed weer zou worden en we er eigenlijk wel zin in hadden.Het laatste stukje van de tocht was op de bodaboda. Hilde en ik samen op 1 brommerke en toen we erop zaten begon het weer goed te regenen. Hilde en ik zaten daar weer krom van het lachen op da spel. En de chauffeur kon hem ook niet inhouden. Je had de mensen moeten zien kijken, 3 uitgeregende soepkiekens, waarvan 2 mzungus al gierend op een brommerke...Die kerel dacht op het einde van de rit dat hij er ons kon opleggen,omdat het zo plezant was geweest zeker, want hij vroeg het dubbel van de prijs! Maar nie met ons zulle!! We hebben daar ferm op ons strepen gestaan en die kerel maar blijven lachen... Goed geprobeerd maar niet gelukt!! Druipend aan de voordeur van de broeders aangekomen. Koffietje gedronken en ons gerief op onze kamers gezet. Jaja, we bleven slapen. Tegen dat het 11.00u was zijn we dan vertrokken met P7. Dat is het laatste jaar van het lager en de picknick was ter afscheid van hen. Het was een prachtig domein,waar je ook kan overnachten, wat we zeker eens gaan doen. De gasten hebben daar een hele namiddag gespeeld en gedanst, er stond een heuse installatie. De leraars hebben het er ook van genomen en hebben de hele namiddag zitten drinken. Eerst bier, maar later ging ook wodka en sherry rond. Niet te doen!! De broeders(2) en wij hebben ons eigenlijk met de kinderen bezig gehouden. De gasten hadden tussen de rotsen een dode slang gevonden, jakkie, zo`n lang beest, kizzig!!! Tegen 16.00u was er lunch, daarna hebben we geholpen met de afwas en we mochten de taart aansnijden. Die taarten zijn hier echt niet lekker, het is net een grote, ronde peperkoek met te veel suiker op als versiering!!!Tegen 19.00u zijn we naar huis vertrokken. Onderweg was er weer file. Er was een ongeluk gebeurd. Een jonge kerel had proberen over te steken, maar was gegrepen door een auto. Hij lag daar dood op straat, open en 'blood'. Wij hebben hem gepasseerd met de bus en ik zag hem echt goed liggen. RAAR!!!! De anderen vonden dat blijkbaar niet zo vreemd en hadden dat al nog gezien. Hilde en ik daarintegen, waren sterk onder de indruk! Toen we met de bus op het domein reden stonden de andere kinderen ons op te wachten. Plots horen we geklingel, een raam van de bus was in 1000 stukken. Een van de jongens had stenen gepakt en die naar de bus gegooid. Tumult alom natuurlijk!! `s Avonds tijdens het eten werd er maar over 1 onderwerp gesproken natuurlijk. De hoofdbroeder was ongelofelijk kwaad. Hij had al naar de moeder van de jongen gebeld, die moest hem de volgende dag komen halen, hij werd van school gegooid! Voor de rest een zeer rustige nacht bij de broeders. Zondag tegen 7.30u in de mis, ole!! Hier gaan we weer. Gelukkig duurde deze maar 1,5 uur en werd het grootste deel besteed aan zingen, dus dat ging nog snel voorbij. Na de dienst werd iedereen binnen gehouden. De hoofdbroeder heeft daar een speech afgestoken van jewelste! Alle kinderen uit P5 werden naar voor geroepen en ze moesten aanduiden wie met stenen had gegooid. Direct duiden al de andere die aan, in het totaal 9. Die ene die buitengesmeten was en 8 andere die geschorst werden. Hij heeft daar staan preken over satan die onder hen was en dat ze zouden gestraft worden door god en naar de hel gaan als ze zo verder bleven gaan,... Kortom een echt schrikbewind. Hilde en ik zaten met onze mond open te luisteren. We vonden dat dat echt niet kon, maar ja. We vroegen ons af of de leraars ook zo hard zouden aangepakt worden rond hun drinkgedrag. Want op het moment van het incident was er in de verste verte geen leraar te bespeuren... In de voormiddag hebben we met de jongens dan een schattenjacht gedaan. We hadden er een verhaaltje rond verteld en ze geloofden het allemaal, super! Het was echt zeer leuk. En onze reputatie is daar niet te schatten, we hadden nu al 100 gasten!!! In de namiddag hebben we ze enkele liedjes aangeleerd die we vertaald hadden, zoals het bivaklied en ' er brandt een lichtje in mijn hart'. We zullen die gasten niet meer terug zien tot februari volgend jaar en dat zal al raar doen. Met sommige gasten hadden we echt al een band. 's Avonds moesten we nog naar een herdenkingsmis van een Xaveriaan die gestorven was. We zijn er om 18.15 toegekomen en het heeft noggeduurd tot 19.30u. Maar ze was al bezig van 15.00u, asjeblief!! We waren wat blij dat we zo laat konden gaan!! Dit was het zeer fijne, maar ook wat rare weekend. Er is weer heel wat gebeurd! Dit weekend gaan we naar Mbarara om het kamp voor te bereiden, wie weet wat dat wordt... Dikke kussen
Ine -x-

de kast

Hier is onze fameuze kast!! Ole, het is gelukt!!! Ik heb ze wel niet kunnen draaien, dus je zal je hoofd moeten draaien.

druk drukker drukst

Vorige week was zowat de drukste week ooit! Maandag zijn we naar den bureau geweest en voor de andere dagen was er een zeer logische uitleg om thuis te blijven, zoals, independance day, uitslapen van het feestje ter gelegenheid hiervan, Ben moet studeren voor examen, suikerfeest van de moslims (dat is hier een nationale feestdag) Daar is het weekend, maar dan valt er te werken. Ons niet gelaten.
Onze vrije dagen hebben trouwens zeer nuttig weten op te vullen. Na de huishoudelijke taken hebben we voor tourist gespeeld, boekenwinkel bezocht, filmpje meegepikt, souveniers gaan kiezen om dan ooit te kopen,...
Zaterdag hadden we vergadering. Gelukkig waren we volledig ontstrest tijdens de week want dat was echt niet te doen!!
Zondag weer chiro gaan geven en een Vlaamse priester ontmoet. Een heel grappige meneer, die een verhaal op zijn eigen verdient.
Er zijn drukkere tijden in aantocht, laten we hopen dat we het aankunnen :)

wastje doen

Zoals jullie al wel weten zijn wasmachines hier nog zeer verre toekomstmuziek. Maar niet getreurd, de handwastjes lopen hier vlot. Ale, 't is te zeggen, onze wast van vorige week was een moeilijke bevalling. We wilden ze dinsdag doen, maar de buurjongen had beslist om ook op die dag het gras af te doen. Ze doen dat hier met zo'n lang mes, het gras en de aarde vliegen in het rond en dat is toch niet zo ideaal om je wast boven te hangen. De dag erna dan, oei het gras is half gedaan en hij zal dat waarschijnlijk vandaag afwerken, ook niet dus. Donderdag, aha ideaal, schoon weer, kort gras en we zijn vertrokken. Het was een grote was maar uiteindelijk toch alles net op den draad gekregen. Een nadeel, onze poezelige handjes liggen helemaal open van het schuren en pieken dat dat doet. Als we zijn goed en wel klaar zijn begint het te overtrekken... We denken dat het wel overwaait en laten de wast hangen. Binnenhalen kunnen we toch niet, er is geen plaats om alles te hangen. Het begint daar te stortregenen, niet te doen. Onze wast is nog natter dan toen ze juist uit de bassin kwam. Och ja, binnen halen kan ook niet meer, het zal wel drogen als het stopt met regenen. 's Avonds om 22.00u is alles nog kleddernat en we besluiten om het een nachtje buiten te laten hangen. Als we 10 min in ons bed liggen belt de huisbaas, het zou toch beter zijn als we de was binnen nemen, je weet nooit wie deze nacht eens rond ons huis komt kijken of er iets te rapen valt. Tja ons onderbroeken zijn natuurlijk hoogst interessant...
De vrijdag, eertse werk, ons nat gerief terug aan den draad en wachten om het huis te verlaten tot het droog is. Daarna met een gerust hart wegblijven tot een gat in de nacht...

Nog een weetje of 2

We hebben een top 3 van onze favoriete gerechten en willen die aan jullie meegeven.
1. bananenbeignets (goed rijpe bananen insmeren met een mengsel van bloem en water en bakken in frituurvet, heerlijk!!!)
2. bananenkoekjes (Kasava-bloem, bananen en siuker samen mengen tot een deeg en ook bakken in frituurvet)
3. gebakken aubergines (aubergines gebakken in boter in de pan)
Het zijn niet meteen de meest calorie-arme gerechten, maar ze zijn overheerlijk! Zeker eens proberen zouden wij zo zeggen!!

Er is een journalist opgepakt omdat hij in de krant een artikel over het leger had gezet. Hij zei dat alle grote meneren bij de politie getraind werden door het leger. Deze beide instanties beweerden uiteraard het tegendeel. Hij is opgepakt omdat hij zogezegd leugens schreef, maar hij kon heel veel dingen aanhalen om zijn gelijk te bewijzen. Na een dag is hij voorwaardelijk vrijgelaten, maar hij riskeert een straf van 3 jaar cel en/of een boete van een hele hoop shilling. En dan zeggen ze hier dat er een grote persvrijheid is. Jaja, zolang je niet tegen de president zijn schenen schopt!!!

Te koop op bestelling

We hebben hier het plaksel van de eeuw gevonden. Het betreft een tube lijm met als naam STIKI STIK. Het komt uit Zuid-Afrika en dit staat te lezen op de achterzijde:
"Plak vinnig sonder gemors. Geen moeite. Geen rimpels. Geen riffels. Plak papier, karton, geskenk-papier ens. Ideaal virskool-temas, plakboeke, foto-albums. Net die ding vir die huis, kantoor of skool! Gebruik: Draai basis om gom te laat uitkom. Plaas doppie terug na gebruik"
Deze pritt-vervanger is te koop in reeksen van 10. De stik zelf ziet eruit als een dikke bruine wijngaardslak en leent zich uitstekend voor allerhande plakwerk. Over de prijs valt te onderhandelen. Bestellingen kunnen vanaf vandaag geplaatst worden op de blogspot.

wij gingen eens sjiek shoppen ...

Dinsdag zijn we na het werk naar de shoprite geweest. Dat is een grootwarenhuis zoals we het allemaal kennen. We hadden niet zoveel geld bij maar Hilde was ervan overtuigd dat we met visa konden betalen, dus gingen we ervoor!! Met de kar door alle gangen, vooral om te verwateren maar ondertussen zagen we ook wat ze hadden. Zo ontdekten we dat ze Nutella hadden, wat een feest! We kunnen ook eens choco op onze boterhammen doen!!! We kochten vers fruit, yogurt, kaas, muizenvallen, koekjes en nog meer van wat we anders niet vinden. Maar natuurlijk ook niet te veel want anders zijn we die decadente blanken en dat kan toch in geen geval!!!
Aan de kassa hadden ze natuurlijk geen visa en wij geen geld genoeg. BESCHAMEND! Misschien lukt het met dollars, hoopten we. Maar nee, ze kenden de koers niet en vroegen meer dan het dubbel. We hadden maar een keuze, Ine bleef bij de zakken staan en Hilde zocht een automaat in de buurt. Na de langste 10 min ooit was Hilde daar terug met cash shillings. We hebben nog nooit zo snel betaald en weggelopen! We gingen eens de groten afhangen in de plaatselijke GB, sante.
Gelukkig was het de lekkerste kaas die we ooit aten!!

Hey muzungu (*)!

De voorbije week is dol geweest! Niet zozeer omdat we hier zwaar moeten werken maar wel omdat er vanalles te beleven is geweest!

Zondag hadden we onze vuurdoop bij de Xaverigroep van Kabogga. Da's een afdeling binnen een internaat. Meer begoede kinderen gaan op internaat en dit gedurende 3 maanden om een trimester af te werken. Daarna gaan ze enkele weken naar huis om dan een volgend trimester les te volgen. Kabogga heeft dus een Xaverigroep. Tussen de rijst en de bananen door kregen we te horen dat we bij ons bezoek ook zelf 'training' moesten geven. Na wat vissen kregen we te horen dat het om een jongensgroep ging, 9 - 14 jarigen, en dat ze met een 30-tal zijn. En of we ook wat social skills konden geven... Amaai, hoe doen we da?!!! Misschien konden we iets doen rond EHBO ofzo, stelde Ben voor. We hebben toen een programma ineen gestoken, vol spelletjes waar je geen materiaal voor nodig hebt (want dat is niet voor handen). De social skill lieten we vallen. Toen we per busje aankwamen in Kabogga, werden we met open armen en thee ontvangen. Na een half uurtje keuvelen met de broeders (hun orde staat in voor de school en het internaat), was het showtime. We werden meegenomen naar de tuin waar er geen 30 maar 71 sloebers op ons zaten te wachten. Toen ze ons zagen, begonnen ze te klappen. In en ik waren overweldigd! Ten eerste door het applaus en ten tweede door het grote aantal kinderen dat daar voor ons op stoelen zat! Er volgde een hele officiele bedoening met begroeting, openingsspeech, enz... Dingen die wij echt niet gewoon zijn ('t is echt maf om die jonge ventjes zo'n speeches en begroetingen te zien doen). Ik wist echt niet waar ik het had. Toen dit voorbij was, hebben we eens diep in en uit geademd en zijn we er ingevlogen zoals we dat in de Chiro kennen! De gasten vonden het echt plezant ook al duurde het erg lang vooraleer ze alles begrepen (telefoontje, kiekeboe, zot konijntje, aaaaaa, zakdoekje leggen, blieblauwblomme,... is compleet nieuw voor hen). We zijn geeindigd met een liedje 'en de krokodil en de orang oetang enz...'. We hadden zelfs een Engelse versie en die viel erg in de smaak. We namen afscheid met een nieuwe hit en de belofte dat we zeker nog eens gingen langskomen. Om te bekomen van deze belevenis zijn we een pint gaan halen. Eigenlijk was dit voor Ine geen goed idee. Ze was 's morgens al eens gevallen (met een modderbeen en roeste rok tot gevolg) en 's avonds is ze, op weg naar huis, dan nog den dijk ingesukkeld.

Maandagmorgen is het om 4u00 beginnen gieten! Ons dorp veranderde in Torhout-Werchter van vele jaren terug (de dertigers onder ons zullen zich dat wel nog herinneren)! Wat een taferelen!

Dinsdag hadden we ons shopriteverhaal (zie het verslag van Ine hieronder) en een nieuw house animal. Deze keer betrof het een haan (Ben had die gekregen van zijn vader) die, vastgebonden aan de poten, in een hoek van onze keuken de nacht heeft doorgebracht. Het beest was geen lang leven als house animal beschoren want de volgende morgen, na enig gekraai, lag hij al in de pot en onze tuin vol bloed.

Gisteren, na het werk, zijn we naar een fair trade beurs geweest met producten uit Tanzania, Kenia en Oeganda. We zagen een natuurlijkvriendelijke variant voor onze kerosinevuurtjes en hopen binnenkort er eentje in huis te halen. Er waren ook heel veel projecten die de kans hadden hun werking voor te stellen. Interessant! Het liep tegen de avond aan toen we er nog een pint gingen drinken. En toen is het uit de hand gelopen... De muziek stond vollen bak, hier en daar begonnen er al enkelen met hun heupen te wiegen en ik kon het ook niet laten. Alle ogen natuurlijk op de twee muzungu's gericht en hopla, de party kon beginnen! Iedereen uit de stoel en shaken geblazen (en dan nog het liefste met hun kont tegen die van ons) ! Het werd nog erger toen een plaatselijke danser plots vooraan Michael Jackson stond na te bootsen (moonwalk en alles erop en eraan). Ik ben op den duur achter nen stoel gekropen omdat ik de hoeveelheid billen en ook borsten niet meer aankon! Ine stond me zwaar uit te lachen. Na een uurtje zijn we weggevlucht nadat Ine haar telefoonnummer had achtergelaten. Vannacht waren er al verschillende oproepen en de telefoon blijft rood aanlopen. Wie zou er nu aan het lachen zijn?!!!!!!

Vanavond is er een Belgische avond in een Belgisch restaurant. Ben benieuwd wat dat gaat worden. En morgen zijn we uitgenodigd op een parochiefeest dat - natuurlijk- begint met een eucharistieviering (deze keer zit het er na 2u1/2 op!). Er zullen ondertussen ook 4 koppels trouwen. Daarna moeten we naar een 'afstudeerfeest' van Teddy haar broer (zij is lid van het nationaal team van Xaveri). Maar daarover meer de volgende keer!

Groetjes van ons allebei!
Ine en Hilde x.

(*) Dit roepen ze naar ons als we door het dorp wandelen of zo worden we aangesproken door mensen als ze ons iets willen verkopen ; het betekent: hey witten (als algemene term voor Europeanen en Amerikanen waarvan ze denken dat die steenrijk zijn ; niet denigrerend bedoeld). Ze schrikken als we hen dan in het Engels aanspreken. Om te plagen roepen we dan terug 'hey African' of 'where muzungu?'. Hilariteit alom!