Kerst en nieuw in Oeganda

Hallo allemaal!
Ondertussen zijn we een nieuw jaartje gestart, heeft Belgie ondergedompeld gezeten in het feestgedruis met een lichte sneeuwval als ik mijn bronnen mag geloven, is het weer er in Oeganda alleen maar beter op aan het worden en is er hier een groot benzine tekort wegens de problemen in Kenia. Dit alles heb ik doorstaan en ondertussen heb ik mijn thuisland tot juli wat verkend. Op woensdag 19 december zijn hier 3 vrienden van Hilde aangekomen, allemaal chirobjeten! Ik kende er 2 van ziens dus het werd nog even spannend of ik ze ook wel leuk zou vinden. Laat ik je nu al verklappen dat het een fantastische reis was en ik er 3 vrienden bij heb, waarmee ik lief en leed heb gedeeld gedurende 16 dagen. De eerste dagen is wat wennen aan een land, ons huisje getoond, Kampala verkend en ook wel plannen wat we wilden doen en wanneer. We zijn begonnen met Jinja, niet om het te bezoeken, maar om er te raften op de Nijl (ja, diezelfde van in Egypte, want zoals iedereen ongetwijfeld wel weet vindt die hier zijn oorsprong). Dat begon al goed voor mij. Ik zag dat eigenlijk niet zo goed zitten, al die wilde verhalen over verdrinken en onder de boot zitten en overkop gaan in wilde watervallen. Ik had zo al in mijn hoofd gepland om niet mee te gaan en van Jinja te genieten. In de hostel aangekomen konden we kiezen tussen een rustige nummer 3 rit (de chicken boat zeggen ze tegen mensen die kiezen voor dit traject) of een heftiger nummer 5. We kiezen voor nummer 3 en ik ben ingeschreven. Okee, we gaan ervoor!!! 's Avonds zijn we bij de buren van het hostel gaan meevieren, er was daar een trouwfeest aan de gang en daar wilden we toch ook even de sfeer van opsnuiven. 's Nachts niet te veel geslapen, het was daar super warm en een fuifzaal voor muggen. Wij dus 'fris en monster' aan dat ontbijt verschenen en klaar voor de briefing. Krijgen we daar niet te horen dat we ingeschreven zijn voor de 5!!! Na veel over en weer gepraat dan toch ingestemd om de 5 te doen. Man man, zo nerveus ben ik al lang niet meer geweest, ik was er al bijna van overtuigd onder de boot te eindigen. Ik moet zeggen dat het een van de hoogtepunten van de reis geworden is. Het was superplezant!!! We zijn 1 keer overkop gegaan, wat wel spannend was, maar hadden een zeer goede gids en we vormden ook een fantastisch team met ons 5en. Op een gegeven moment moest Hilde plassen. Ze mocht van de instructeur den boot niet uit omdat er krokodillen zaten in dat stuk. Achteraf heeft ze ons verteld dat ze zich gewoon IN den boot is laten gaan :-) Na het raften kregen we BBQ, gezeten vanop een terras met uitzicht op de rivier waar we op gevaren hadden. En als echte toeristen wilden we daar foto's van. Joke en Ka gaan tegen de leuning van het terras hangen en ik was fotograaf van dienst. Toen ze zich nog even herschikten voor een laatste foto, was het hek van de dam. Letterlijk dan, ze tuimelden naar beneden met ballustrade en al. Ja lap, ik dacht, als ik kijk zie ik ze passeren in het water. Gelukkig stonden er op de steile helling wat struiken die hun val gebroken hebben. Natuurlijk stond de hele keet in rep en roer. Ze hadden vooral schaafwonden en Joke had haar voet verstuikt. Al bij al viel de schade nog mee. We zijn dan terug naar huis gegaan om de volgende dag heel vroeg naar Kabale te vertrekken. Een hele dag op de bus zitten om daar in het schemerdonker toe te komen. Het was toen kerstavond en die hebben we aan het Bunyoni meer gevierd. We hebben wel tot de volgende dag moeten wachten om te zien hoe mooi het daar wel was. Aan het meer hebben Hilde en ik 3 nachten verbleven en de andere 2 (die zijn vroeger weg gegaan om de gorilla's te bezoeken). Op het meer een boottochtje gemaakt in een uitgeholde boomstam en dan te voet terug naar onze hostel onder begeleiding van een gids. Man,man,man, die vent had al duchtig het geboortefeest van Jezus gevierd. Hij stonk naar den drank, zag in een verdord takje een olifant op 1 poot en wist mij te vertellen dat de eucalyptus met witte bladeren ingevoerd werd uit Belgie. Hoogst interessant uitje dus en ook wel heel erg komisch. Kerst wordt hier dus wel heel uitbundig gevierd. De hele kerstnacht hoorden we trommels rond het meer. Er wordt dan heel de nacht gedanst. Van dit alles hebben we spijtig genoeg niets gezien. Voor de rest heb ik daar van het meer en de zon genoten. Op de derde dag zijn we onze vrienden achterna gereisd naar Kisosro. Dat is een rit geworden om nooit meer te vergeten! Op het hoogtepunt zaten we met 23 mensen in de taxi, wetende dat ze maar 14 mensen mogen vervoeren,... Lekker dicht tegen elkaar voor een dikke 3 uur, ole!
Vanuit Kisoro zijn we heel vroeg vertrokken om de Virunga's te beklimmen. Dat zijn 3 'slapende' vulkanen die de grens vormen met Rwanda. We hebben de middelste beklommen. Daar heb ik toch serieus afgezien. Op 4 uur zijn we 1000 meter gestegen, op de top konden we een krater moeras bewonderen en even de grens over wippen naar Rwanda. Pittig detail: op de top liggen nog altijd kogels en hulzen van tijdens de genocide. De berg over vluchten was toen duidelijk geen optie. Na een zeer intensieve wandeling genoten van een lekkere maaltijd om weer vroeg onder de wol te kruipen, want bussen vertrekken vroeg in Uganda. We hadden ons busticketje de avond voordien gekocht en waren dus op ons gemak, dachten we. We stonden samen met een hele boel andere mensen te wachten op de bus. Toen die aankwam was me dat daar een stormloop, erger dan een kudde wilde beesten die op hol slaat!!! Dat heb ik hier nog nooit gezien, iedereen vertrappelde elkaar om door het kleine deurtje in de bus te raken, terwijl andere hun bagage door de venstertjes duwden om toch maar een zitplaats te kunnen bemachtigen. We waren natuurlijk de laatste om op de bus te stappen en hadden bijgevolg geen plaats. Iemand bood ons zijn zitplaats aan voor 2000 shilling (toch vriendelijke mensen e die Ugandezen :-) Uiteindelijk hadden we 2 plaatsen en zijn Ka en ik ons op het platform naast de chauffeur gaan zetten. Wat de omstaanders dan weer hilarisch vonden, 2 muzungu's op hun gat!! Van daar uit naar Mbarara, waar we vrij vlot een andere taxi vonden om ons naar Queen Elizabeth national park te voeren. We zaten er alleen op toen hij vertrok, maar naar Afrikaanse gewoonte is dit niet zo gebleven. We hebben zowaar ons record verbroken, op een bepaald moment zaten we met 28 mensen in de taxi (jaja, weer zo eentje met een vergunning voor 14 man)! Uiteindelijk zijn we zonder broekscheuren in het park aanbeland. Daar hebben we een huisje voor 6 personen kunnen bemachtigen, luxe voor 1 nacht. We moesten daar in het donker wel samen wandelen en met onze lichtjes aan, want er lopen wilde beesten en er waren leeuwen gesignaleerd in de buurt! Spannend!! De dag erop konden we dorms regelen, wat veel goedkoper is en ook veel gezelliger, 5 bedden naast elkaar. Genieten van de zon, verse mango smullen,... Na 10 min kregen we de indruk dat wrattenzwijnen ook wel mango lusten, we waren omsingeld door 4 van die lelijke beesten. Amai, ik was daar toch niet zo zot van, ze deden wel niets, maar het blijven wilde beesten he. Hilde heeft er dan nog op eentje gelopen, oeps even vergeten dat ze er lagen,... Dat beest deed nogal lelijk en Hilde ook (van het schrikken weliswaar). Wat gedaan in het nationale park? Boottochtje, chimpanseetocht, vleermuizengrot bezocht (die beesten piepen nogal en het stinkt daar zo straf naar hun stront, niet te beschrijven) inclusief 2 grote pittons, oudejaarsavond gevierd, safari gedaan op 1 januari terwijl Belgie nog aan het vieren was. Wij stonden op 5 meter van 8 leeuwen en welpjes terwijl Vlaanderen naar huis strompelde, jas nog aan het zoeken was, aan het twijfelen om al dan niet over te geven of nog goed aan den dans zat. Maar bon, we hebben alebei katers gezien, al waren de mijne ongetwijfeld van een ander formaat!! Na deze wilde ervaring op weg naar Fort Portal. Daar hebben we heel low budget gelogeerd, spotgoedkope pedicure laten doen en een fietstochtje gemaakt naar alweer een meer. Maar die fietsen van hier zijn toch niet je dat. Ze wegen als lood, het waren allemaal mannenfietsen (en redelijke hoge) om dan nog maar te zwijgen over de staat van de wegen. Niet tegenstaande was het zalig om een fietstochtje te maken en te zien dat we dat toch nog konden. Ondertussen was al dat geweld in Kenia losgebarsten, wat hier een enorm gevolg heeft op de olieprijzen. Benzine wordt ingevoerd vanuit Kenia en dat werd dus een probleem want de grenzen zijn gesloten, wat nu nog altijd aansleept. Om een idee te geven; diesel kost ongeveer 1.20 euro per liter en benzine kost van 2.80 euro tot 4.50euro per liter, chaos alom dus die eerste dagen. Dan moet je nog weten dat niet iedere pomp bevoorraad wordt en er dus overal ellenlange wachtrijen zijn. Hilde en ik zouden eigenlijk zaterdag vertrokken zijn naar Kenia, voor een 5 daagse reis met Xaverians. Alweer iets dat uitgesteld is dus... Ondertussen zijn Hilde en ik terug in ons huisje samen met Kris die hier nog enkele dagen blijft. Op donderdag is er een kamp van een Xaverian groep in Hoima en daar zullen we waarschijnlijk naartoe gaan. Een klein kampje met een plaatselijke groep in afwachting van het grote nationale kamp, dat hoogstwaarschijnlijk zal doorgaan in april. Maar hierover later meer. Ja, dit is een hele boterham geworden. We hebben ook een nieuwjaarskaartje gemaakt en hopen dat zo snel mogelijk door te sturen met onze allerbeste wensen! Dikke kussen en tot later!
Een heel klein beetje Hilde en heel veel Ine -x-